oynaşmaq

qarş.

1. Bir-biri ilə oynamaq; əylənmək. İki çəlimsiz körpə çarpayının üstündə oynaşırdı. . Ç.. . . Oynaşan . . uşaqlara tamaşa etməkdən doymazdım. M. C.. // Eyni mənada heyvanlar, quşlar və s. haqqında. Quzular, çəpişlər həyətdə oynaşır. – Xəzan yarpaqları oynaşan yerdə; Necə üşüməyim?. . Üşüyürəm mən. B. V.. // Müxtəlif tərəflərə uçmaq və ya üzmək. Kəpənəklər oynaşır. – Mərmər hovuzlarda qızıl balıqlar oynaşırdı. Ç.. Sarıköynəklər, qaranquşlar qayalar arasında oynaşır, kollar arasında itirlər. M. C..

2. məc. İrəli-geri gedib-gəlmək, hərəkət etmək; tərpəşmək, ləpələnmək. <Sonanın> xumarlanan gözləri oynaşan (f. sif.) dalğalara zillənmişdi. B. Bayramov.

3. məc. Təzahür etmək, görünmək. Füzuli əyləşib otağında tək; Oynaşır üzündə qəm buludları. B. V..

4. məc. Görünüb yox olmaq, sayrışmaq, işığı əks etdirmək. Projektor işıqları hər zamankı kimi yenə limanın üzərində oynaşır, küçələri işıqlandırırdı. S. Vəliyev. İşıq titrədikcə <Qaragünənin> qaya parçası kimi hərəkətsiz üzündə əcaib kölgələr oynaşır, . . sonra yenə donub qayaya dönürdü. M. Rz..